Zieleń w mieście, funkcje terenów zieleni

Rola zieleni w mieście jest ogromna. Staje się ona coraz ważniejszym i bardziej docenianym składnikiem struktury miejskiej. Przede wszystkim nadaje specyficzny charakter dzielnicom, obszarom. Tworzy ich indywidualny, oryginalny wygląd. Mieszkańcom daje możliwość kontaktu z naturą oraz łagodzi uciążliwości związane z życiem w dużych aglomeracjach miejskich.

Kompozycje zieleni przede wszystkim pełnią funkcje biologiczne. Kontrola wilgotności, temperatury czy zatrzymywanie wilgoci w glebie to tylko najważniejsze punkty. Zieleń stanowi także barierę dla wiatrów. Bardzo ważną rolę pełnią izolacyjne pasy zieleni, które między innymi tłumią hałas, zatrzymują kurz, gazy, tworzą zapory przeciwwiatrowe, przeciwpożarowe. Roślinność ogranicza także zanieczyszczenie powietrza. Kompozycje zieleni w mieście wprowadzają swoisty ład przestrzenny, kształtują układy urbanistyczne, chronią także przed nadmiernym nasłonecznieniem. Ukształtowały się podstawowe grupy obejmujące funkcje zieleni m.in: biologiczne, społeczne, estetyczne i gospodarcze. Jako główne zadanie zieleni dziś przyjmuje się stworzenie warunków do wypoczynku biernego lub czynnego. Służyć mają temu: parki spacerowo-wypoczynkowe, parki ludowe, zieleńce, bulwary i promenady.

W klasyfikacji terenów zieleni miejskiej  wyróżniamy (Pokorski, Siwiec 1998):

1. Tereny zieleni otwartej wymienione wyżej;

2. Tereny zieleni specjalnego przeznaczenia (m.in. zieleń izolacyjna, ogrody dydaktyczne, zieleń towarzysząca komunikacji, cmentarze, parki i ogrody zabytkowe);

3. Tereny zieleni towarzyszące różnym obiektom (m.in. zieleń towarzysząca zabudowie osiedlowej, obiektom usług kulturalno-społecznych, obiektom usługowo-handlowym, przemyslowym);

4. Tereny gospodarki ogrodniczej, leśnej, rolnej (m.in. szkółki drzew i krzewów ozdobnych, gospodarstwa produkcyjne, gospodarstwa rolniczo-hodowlane, lasy produkcyjne);

5. Tereny zieleni wypoczynkowo-wycieczkowe i turystyczne (m.in. ośrodki wypoczynkowe, lasy komunalne).

Galeria: